به گزارش مشرق، با اینکه چند روزی از آمدن سیل در گیلان می‌گذرد اما هنوز تعدادی از مردم روستاهای حاشیه رودخانه درگیر هستند. برخی هنوز خانه‌ای برای زندگی ندارند. برخی هم هیچ وسیله زندگی برایشان باقی نمانده است.
همین طور که داشتم توی کوچه پس کوچه‌های روستاهای سیل زده می‌گشتم و از آمدن گروه‌های امداد و نجات و سر زدن مسؤولان شهری و استانی خوشحال بودم که مردم را در این حال تنها نگذاشته‌اند، جلیقه خالی یک پسر جوان توجهم را جلب کرد.
دیدم از یک دالان پر از گل و لای با یک فرغون شن و گل بیرون آمد و شن‌ها را خالی کرد و دوباره داخل دالان شد. دوربینم را روشن کردم و پشت سرش به راه افتادم. دالان تنگ و نمور، حیاط خانه‌ای بود که به دلیل بالا آمدن آب رودخانه و شغیان آب زیر آب رفته بود و اثاثیه منزلشان را نابود کرده بود.
روی جلیقه‌شان نوشته بود «حوزه علمیه امام خمینی(ره) ۲» پرسیدم این حوزه برای کدام منطقه رشت است؟ که با لهجه تهرانی‌اش گفت: «ما از تهران اومدیم» برایم جالب بود که چطور از تهران به آستارا آمده‌اند.
به سمت روحانی‌ای که با عمامه مشغول بیل زدن و برداشتن گِل‌های حیاط خانه بود رفتم و با خوشرویی سلام و علیکی کرد و گفت از کجا آمدی؟ وقتی فهمید که از کجا با او مصاحبه می‌کنم، گفت: «اتفاقا ما از طرف خبرگزاری فارس اومدیم» متعجب شدم و بیشتر با او صحبت کردم.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن مرادی، مدیر حوزه علمیه امام خمینی (ره) ۲ تعریف می‌کرد که وقتی در کانال خبرگزاری فارس جستجو می‌کرد متوجه بارش سیل‌آسای باران در شهرستان‌های تالش و آستارا شد و بعد از پیگیری‌های زیاد و اطلاع از خسارات سیل با جمعی از طلاب به گیلان آمد.
او در این باره می‌گوید: «وقتی از طلاب و دوستانی که در گیلان داشتیم پیگیری کردیم گفتند اینجا نیاز به کمک دارند. ما هم با تعدادی از طلبه‌های سال پنجم شبانه وسایل خودمان را بار زدیم. یک دستکاه کارواش داشتیم و مقداری بیل و کلنگ، همه را آوردیم تا بتوانیم اندکی کمک‌رسانی کنیم.»
آقای مرادی که با این حرکت به همگان نشان داد این طلاب هستند که در مواقع نیاز به داد هم‌نوعانشان می‌رسند، معتقد است: «باید در این بحران‌ها در کنار مردم حضور داشته باشیم. شاید یک روزی مردم استان خودمان هم نیاز به کمک پیدا کنند.»
طلبه‌های حوزه علمیه امام خمینی (ره) تهران صبح زود و پس از نماز صبح به گیلان آمدند و آن طور که مدیر این حوزه علمیه می‌گوید: «نماز ظهر آستارا بودیم و از دیروز بعدازظهر داشتیم در خود شهر کار می‌کردیم که برخی دوستان گفتند کانرود نیاز به کمک دارد. سپس دو گروه شدیم و یک گروه در شهر و ما نیز در روستای کانرود مشغول هستیم.»
مردم نوعدوست ایران اسلامی ما همواره این حضور در صحنه و یاریگری را به تمام دنیا ثابت کردند و طلاب و بسیجیان نیز مشتی محکم بر دهان آنانی زدند که تلاش کردند بین روحانیت و مردم فاصله ایجاد کنند.
آقای مرادی و طلبه‌هایشان معتقدند باید در این بحران ها هرکسی هرکاری از دستش برمی‌آید انجام دهد و مردم عزیز ما نیز دلگردم شوند و نا امید نشوند: «یکی کسی می تواند حضوری کمک کند، دیگری پوشش رسانه‌ای بدهد و دیگری کمک مالی دهد. اینجاها باید به فکر هم باشیم و بعد از سیل باید یک سیل مهربانی روانه این منطقه شود.»
۲۱:۱۰ - ۱۴۰۲/۰۶/۳۱
